ภูติผีที่รัก,
ยินดีต้อนรับสู่ร่างกายของฉัน ฉันให้เธอหายใจผ่านผิวหนังของฉัน กลายเป็นเพื่อนสนิทชิดเชื้อกับจิตไร้สำนึกของฉัน และเชื่อมต่อมันเข้าสู่สายธารอันยิ่งใหญ่แห่งสิ่งมีชีวิตโลกที่เรามองไม่เห็น เปรียบเสมือนมหาสมุทรที่เต็มไปด้วยข้อมูล ความรู้สึกอันไม่ถูกปลดเปลื้องที่ห้อมล้อมรอบตัวเรามากมาย สิ่งที่เราเรียกว่าความเป็นจริงมันถูกผลิตขึ้นจากคำพูด และคำพูดเหล่านี้แหละ คือสิ่งที่สร้างโลกขึ้นมา แต่โลกของพวกเราในทุกวันนี้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ เพราะมันก่อสร้างอยู่บนข่าวปลอมๆ และสัญญาอันว่างเปล่า เรื่องเล่าทางประวัติศาสตร์ที่ประพันธ์ขึ้นโดยผู้กดขี่ และเรื่องราวของอนาคตที่เบิกทางให้ผู้กดขี่กลุ่มนั้นๆ ประวัติศาสตร์มักเป็นโครงสร้างที่พลิกผันอย่างคาดเดาไม่ได้ และท้ายที่สุดแล้วอำนาจจากศูนย์กลางย่อมย่อยสลายท่ามกลางภูเขา แม่น้ำ และฝน สิ่งซึ่งยิ่งใหญ่กว่าตัวเราทุกคน ร่ายกายซึ่งยิ่งใหญ่กว่าอำนาจทางจินตนาการของเรา ภูติผี ร่างกายของเธอสังสรรค์เข้ากับกายของฉันและกายของผู้อื่นรอบตัวเรา รวมถึงเหล่าบรรพชนที่มาก่อนนุษย์ ไปจนถึงผู้จะโอบอุ้มดีเอ็นเอของพวกเราสู่อนาคตกาล
ฉันคิดถึงไอเดียของ “ชุมชนแห่งโลก” ที่ผู้มีส่วนร่วมไม่ใช่แค่เพียงมนุษย์ แต่ยังครอบคลุมสิ่งมีชีวิตอื่นไปจนถึงอมนุษย์ เราต้องการรูปแบบการเล่าเรื่องแบบใหม่เพื่อถ่ายทอดความซับซ้อนของ “ชุมชนแห่งโลก” แห่งนี้ เราต้องสร้างภูติผีตนใหม่ เหล่าภูติผีในอดีตกาลจะต้องกลายพันธุ์ พวกเราต้องยอมรับว่าการเคารพเสมอเหมือนกับการรัก และการรักสิ่งใดสิ่งหนึ่งคือการหยิบยื่นความเป็นไปได้ที่จะให้สิ่งๆ นั้นดำรงอยู่เหนือจินตนาการที่จำกัดของเราในเวลานี้
ภูติผี ฉันเติบมาด้วยความหวั่นกลัวเธอ เพราะฉันรู้สึกว่าฉันไม่สามารถควบคุมเธอได้ เธออยู่ในที่ซึ่งไร้เหตุผล ไร้การต่อรอง แต่ ณ ขณะนี้ เมื่อเข็มนาฬิกาเดินไปข้างหน้า และภาวะของโลกเริ่มที่จะปลดเปลื้องเธอ ทะเลแห่งข้อมูลซัดเข้าสู่ร่างกายที่มองไม่เห็นของเธอ และเปิดเผยประวัติศาสตร์ของเธอมากกว่าที่เคยเป็นมาก่อน ฉันกลับต้องการที่จะรักษาเธอไว้กับฉันมากขึ้นกว่าทุกครั้ง
ฉันรู้ว่าเธอคือเรื่องเล่า และฉันรู้ว่าโลกของเรานี้ก็คือเรื่องเล่า มันมีหลายสิ่งหลายอย่างในโลกนี้ที่เราไม่สามารถควบคุมได้ ปล่อยให้พลังอนาธิปไตยไหลผ่านพวกเราเถิด ให้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรา
ภูติผี นี่คือวิธีที่ฉันเลือกที่จะรักเธอ
กรกฤต อรุณานนท์ชัย