สเตฟานี โกมิเลง เป็นคนสร้างหนังสัญชาติฟิลิปปินส์–แคนาดา ซึ่งทำงานระหว่างโตรอนโตและเบอร์ลินเป็นหลัก แต่ความสนใจในการค้นคว้าต่อรูปแบบของการย้ายถิ่นฐานและการสื่อสารได้นำเธอไปสู่พื้นที่ห่างไกล ซึ่งถักทอจุดต่างๆ ของประวัติศาสตร์ส่วนตัวของเธอเข้าด้วยกัน ผลงานเชิงสารคดีของเธอสร้างเรื่องเล่าซึ่งบอกกล่าวว่าทำไมความเข้าใจต่อการเคลื่อนย้าย, ทุน, และแรงงานในระดับโลก จึงกลายเป็นรูปร่างผ่านปัจจัยที่หลากหลายทางวัฒนธรรมและสังคม

ผลงาน Lumapit Sa Akin, Paraiso (Come to Me, Paradise) ซึ่งเธออธิบายว่าเป็นสารคดีไซไฟนั้น บันทึกเหตุการณ์ในชีวิตของสาวรับใช้ชาวฟิลิปปินส์สามคนในฮ่องกง—ไอริช เมย์ ซาลินาส, ไลรา อันเชต้า ตอร์เบลา, และ โรมิลิน เพรสโต้ ซัมปากา ผลงานวิดีโอนี้บอกเล่าความเป็นไปในชีวิตของพวกเธอเกี่ยวกับพิธีกรรมดิจิทัลในการถ่ายทอดเรื่องราวและความทรงจำกลับไปสู่ฟิลิปปินส์ทุกสุดสัปดาห์ของการทำงาน ฟุตเทจส่วนใหญ่ของวิดีโอมาจากโดรนซึ่งชื่อ Paradise ซึ่งนอกจากจะทำหน้าที่เป็นกวีผู้เล่าเรื่องราว และยังเป็นเหมือนท่อลำเลียงที่ถ่ายทอดข้อความของชุมชนแรงงานรับใช้หญิงชาวฟิลิปปินส์กลับไปยังบ้านเกิด ผลงานนี้เล่าผ่านเสียงผู้เป็นแม่ของผู้กำกับ เอมิลี โกมิเลง ผู้ซึ่งย้ายถิ่นฐานมาแคนาดาจากฟิลิปปินส์ในช่วงยุค 70s ตัวละครในชื่อ Paradise จึงประกอบขึ้นผ่านกลุ่มก้อนของหลากหลายซึ่งรวมไปถึงชุมชน, การอพยพย้ายถิ่นฐาน, และความทรงจำ เธอถ่ายทอดและสร้างสัญลักษณ์ต่อความคิดของพวกเขาต่อวิมานในฐานะของบ้าน ในดินแดนที่ตั้งอยู่ตรงกลางระหว่างฮ่องกงกับฟิลิปินส์ ที่ซึ่งไม่เป็นทั้งที่นี่และที่นั่น